Η σχέση ανάμεσα σ’ έναν πατέρα και το γιο του, σε μια δοσμένη με ρυθμό και χιούμορ ταινία χαμηλών τόνων. Πολύ καλή ερμηνεία από των Κώστα Βουτσά.

Η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι το βασικό θέμα των ταινιών του Βασίλη Βαφέα. Συμπεριφορά όμως μέσα σ’ ένα συγκεκριμένο κοινωνικό χώρο: εκείνον της μετάβασης από τη βιοτεχνία στις πολυεθνικές («Ανατολική περιφέρεια»), της εργασίας, αλλά και της περιόδου ψυχαγωγίας του εργαζόμενου («Ρεπό»), της σύνταξης και των διακοπών («Ο έρωτας του Οδυσσέα», «120 ντεσιμπέλ») ή του χώρου του θεάματος («Κόκκινη μαργαρίτα). Θέμα που ο σκηνοθέτης καταγράφει με επιμονή, εστιάζοντας το φακό του στις μικρολεπτομέρειες εκείνες που μας αποκαλύπτουν τα αισθήματα, το χαρακτήρα, ακόμα και τις σκέψεις των προσώπων του, χρωματίζοντάς τα μ’ ένα λεπτό, διακριτικό συχνά, χιούμορ, στοιχείο τακτικό στις ταινίες του.

Αυτά τα στοιχεία υπάρχουν και στη νέα του ταινία, «Κάθε Σάββατο». Σ’ αυτήν ο Κώστας Βουτσάς (ερμηνεία που για μιαν ακόμη φορά μας δείχνει την γκάμα ενός κωμικού που λίγοι την εκμεταλλεύτηκαν) ερμηνεύει τον Θανάση, ένα χωρισμένο, δημοφιλή κωμικό του θεάτρου και της τηλεόρασης, που έχει μεγάλη αδυναμία στις γυναίκες και που, κάθε Σάββατο, περνά την μέρα του με τον έφηβο γιο του. Το συγκεκριμένο Σάββατο, στο οποίο εκτυλίσσεται η ταινία, ο πατέρας έχει να αντιμετωπίσει διάφορα επαγγελματικά προβλήματα, αλλά και να παίξει στη θεατρική παράσταση ενός ιταλικού έργου του Γκολντόνι, στην οποία αναμένεται να είναι και η πρόεδρος της Ιταλίας, ενώ ο γιος προσπαθεί να οργανώσει το πρώτο του ερωτικό ραντεβού μ’ ένα κορίτσι της περιοχής. Η συμπεριφορά εδώ επικεντρώνεται στη σχέση ανάμεσα στον πατέρα και το γιο. Από τη μια, έναν πατέρα πολυάσχολο, που προσπαθεί να τακτοποιήσει όλες μαζί τις δουλειές του, χωρίς να ξεχνάει τα ερωτικά ραντεβού του (τα αποσπάσματα από το έργο του Γκολντόνι είναι ένα ακόμη σχόλιο πάνω στις ερωτικές του περιπέτειες). Πρόσωπο κατά βάθος μοναχικό, που προσπαθεί να γεμίσει το κενό του με διάφορες ασχολίες και που χάνει την ευκαιρία να έρθει σε πραγματική επαφή με το γιο του.Κι από την άλλη, ο γιος με τα εφηβικά του προβλήματα, με την ντροπαλότητα που θα στέκεται εμπόδιο στην εξέλιξη των ερωτικών του προβλημάτων-στοιχεία που ο νεαρός Νίκος Πουρσανίδης δίνει πειστικά και με φυσικότητα. Άλλο πρόσωπο που έχει ν’ αντιμετωπίσει τη δική του μοναξιά (αν και τελικά πιο στέρεη από τον πατέρα) είναι και η χωρισμένη μητέρα, που βρίσκει «καταφύγιο» στις μαρμελάδες της.

Ο Βαφέας ξέρει να δημιουργεί τον κατάλληλο ρυθμό (κι αυτή πρέπει να πω είναι ίσως η ταινία του με τον πιο καλά οργανωμένο ρυθμό), αλλά και να αναπτύσσει σωστά τις καταστάσεις. Με μικρές, καίριες πάντα, πινελιές, έφτιαξε μια ταινία απολαυστική, χαμηλών τόνων, που δείχνει πως ο κινηματογράφος μας μπορεί να σταθεί επάξια πλάι στις άλλες ευρωπαϊκές κινηματογραφίες. Στον ρυθμό και την όλη ατμόσφαιρα σημαντικό ρόλο παίζει και η μουσική του Μιχάλη Χριστοδουλίδη.

Εφημερίδα Ελευθεροτυπία (σελ.35)
Δημοσιογράφος: Νίκος Φενέκ Μικελίδης
Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 1999

Κάθε Σάββατο

Ελλάδα, 1999
Σκηνοθεσία-σενάριο: Βασίλης Βαφέας
Φωτογραφία: Κωστής Γκίκας
Σκηνικά-κοστούμια: Ιουλία Ιατρίδου
Μουσική: Μιχάλης Χριστοδουλίδης
Ηθοποιοί: Κώστας Βουτσάς, Νίκος Πουρσανίδης, Άννα Μακράκη, Ελευθερία Βιδάκη, Ναταλία Καποδίστρια, Περικλής Καρακωνσταντόγλου, Ρήγας Αξελός, Άννα Παϊτατζή
Διάρκεια: 98 λεπτά