Είχα τη χαρά να βρεθώ στην πρεμιέρα του "Ρισάλτο" της νέας ταινίας του Βασίλη Βαφέα. Με εξαιρετική σκηνοθεσία, ένα ασπρόμαυρο που σε αιχμαλωτίζει, μουσική που δένει με την εικόνα και βέβαι μοναδικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς.

Η σκηνοθεσία άρτια, από τη διεύθυνση των ηθοποιών μέχρι το κλίμα των διάφορων επεισοδιών που δημιουργεί, κατορθώνει να δώσει νέες διαστάσεις σε είδη, σε καταστάσεις ή σε θεματολογίες φαινομενικά ήδη άγνωστες.

Συχνά ο Βαφέας διανθίζει την ταινία με σκηνές χιούμορ και ειρωνείας (από τις καλύτερες εκείνες των συνεντεύξεών του για να προσληφθεί σε διάφορες δουλειές), αλλά και με φαντεζίστικη, ερωτική διάθεση.

Όμως, όλα αυτά θα ήταν αρκετά περιορισμένα, αν δεν υπήρχε η εργασία του σκηνοθέτη στη σύνθεση αυτού του υλικού, μέσα στον πλασματικό και απόλυτο κόσμο του κινηματογράφου.

...δημιουργώντας μια ηθελημένη σύγχυση ανάμεσα στο πραγματικό και το ονειρικό και εκμεταλλευόμενος τις δυνατότητες του βίντεο για να αντιπαραθέσει τα πρόσωπα των κατοίκων πριν και στη διάρκεια του «χάπενινγκ».

Όμως εκείνος, κοιτάζει αυτόν τον παράλογο κόσμο με λοξή ματιά και με κάποιαν απόσταση, δηλαδή με χιούμορ. Χωρίς υστερία, σχεδόν ψύχραιμα, θαρρείς αμέτοχα.